Mooi Maleisië en streng Singapore
Door: Mara en Jeroen
Blijf op de hoogte en volg Mara en Jeroen
24 Februari 2011 | Australië, Byron Bay
Maleisië is een cadeautje, een kers op onze toch al overheerlijke Aziatische taart. Een land dat eigenlijk niet op ons verlanglijstje stond, dat we eigenlijk zouden hebben overgeslagen. Ware het niet dat Carel besloot er te gaan wonen en wij besloten hem een bezoekje te brengen.
En dus vlogen wij naar Kuala Lumpur, of KL zoals het in de volksmond wordt genoemd. Een stad die 150 jaar geleden nog een klein provinciestadje was, maar nu een booming metropool. De populatie van de stad bestaat uit Maleisiërs, Chinezen en Indiërs, en dat is vooral te merken aan het rijke aanbod aan voedsel. Je kunt overal eten in KL, zoveel is duidelijk. En shoppen! Natuurlijk bezoeken we ook de Petronas Twin Towers, ooit het hoogste gebouw ter wereld. We drinken een voor ons backpackersbudget nogal ruim geprijsde cocktail in de Sky Bar, met uitzicht op diezelfde torens. De daaropvolgende nogal regenachtige zondag brengen we door in het luxueuze appartementencomplex dat Carel sindskort zijn thuis mag noemen. Een duik in een van de buitenzwembaden mag natuurlijk niet ontbreken, want nat word je toch. En dan is het alweer tijd om op KL International Airport afscheid te nemen van Robert… wat vliegt de tijd toch!
We vervolgen onze weg richting Penang, volgens verschillende bronnen the place to be voor het aanstaande Chinese Nieuwjaar. Verder staat het eiland voornamelijk bekend om zijn culinaire talenten. Food courts, avondmarkten en straatstalletjes wisselen elkaar eindeloos af en de verleidelijke geuren komen je op elke hoek van de straat tegemoet. Het begin van het jaar van het konijn vieren wij met Carel en Evonne in een geweldige club, en onze buren met een zogenaamde Maleisische bom waarvan onze oren enkele uren later nog steeds suizen. Chinezen en knalvuurwerk, het blijft een onafscheidelijke en onovertroffen combinatie.
Maleisië is achtereenvolgens overheerst geweest door de Portugezen, de Nederlanders (daarover later meer) en ten slotte de Engelsen, die ervoor hebben gezorgd dat de glooiende heuvels van de Cameron Highlands tot op de dag van vandaag zijn bedekt met theeplantages. De koele heuvels en adembenemende vergezichten zijn een aangename verrassing na het warme en drukke Penang. We maken prachtige wandelingen door de jungle en bezoeken natuurlijk een van de theeplantages. We sluiten het uitstapje af met een bezoekje aan een van de inheemse stammen van het gebied, de Orang Asli. Met enig gevoel van schaamte kijken wij naar een stamlid, dat ons - duidelijk onder invloed van een of ander geestverruimend middel - laat zien hoe zijn stam op dieren jaagt met een blaaspijp. Met nog meer gevoel van schaamte aanschouwen wij hoe hij samen met drie van zijn stamgenoten, die duidelijk ook van datzelfde geestverruimde middel hebben gesnoept, muziek maakt met bamboestokken en een traditionele dans uitvoert. Een dergelijke vorm van infantiel toerisme waren wij tot nu toe nog niet tegengekomen, en ach, het hoort erbij. We kruipen die nacht lekker onder een deken, een ongekend genot als je al maanden zwetend wakker wordt.
Een dollemansrit over kronkelende bergweggetjes brengt ons ten slotte naar Melaka. Door haar strategische ligging een interessant doelwit voor buitenlandse overheersers, en ook de Nederlandse VOC-vloot legde hier regelmatig aan op zoek naar kruiden en specerijen. Warmrode getuigen van deze Nederlandse aanwezigheid zijn het Stadthuys en de christelijke kerk ernaast. Oja, en natuurlijk het Dutch Harbour Café, waar wij ons tegoed doen aan een broodje Goudse kaas en… kroketten! Home sweet home! Onze officiële doop als backpacker krijgen we als de alom gevreesde bed bugs hun weg vinden naar onze hotelkamer en Jeroen een paar dagen vergaat van de jeuk. Ook dat hoort erbij.
Met een rugzak vol illegale koopwaar steken we de grens over naar buurland Singapore, onze laatste stop in Azië. De sloffen sigaretten die Jeroen alvast heeft ingeslagen voor het dure Australië worden niet uit onze rugzakken gevist, maar Mara moet zich melden voor dat ene nog niet aangebroken pakje in haar handtas. Schade: kleffe zweethandjes, hartkloppingen en een eerste en laatste waarschuwing, maar met het betalen van de (overigens nogal hoge) belastingen komen we er goed vanaf. Gelukkig hebben de douanebeambten het rolletje kauwgum, ook al illegaal in Singapore, niet opgemerkt. Singapore beleven we enigszins in een roes, enerzijds omdat we op de een of andere manier het idee dat Singapore een beetje een politiestaat is maar niet lijken kwijt te raken, anderzijds omdat we inmiddels gewoon heel graag naar Australië willen. We zien wat we horen te zien, eten Indiaas in Little India, Chinees in China Town en halal in Arab Street, en drinken wederom een veel te duur drankje in een veel te chique bar met uitzicht op de veel te mooie skyline. We zien onze pogingen om een nieuwe camera te kopen stranden in een van de enorme shopping malls die Singapore rijk is en krijgen onze laatste vaccinatie van een arts met een mondkapje die heel graag een keertje naar Nederland wil. En dan stappen we in het vliegtuig, op naar het tweede continent van onze wereldreis. Dag Azië, hallo Australië!
En dus vlogen wij naar Kuala Lumpur, of KL zoals het in de volksmond wordt genoemd. Een stad die 150 jaar geleden nog een klein provinciestadje was, maar nu een booming metropool. De populatie van de stad bestaat uit Maleisiërs, Chinezen en Indiërs, en dat is vooral te merken aan het rijke aanbod aan voedsel. Je kunt overal eten in KL, zoveel is duidelijk. En shoppen! Natuurlijk bezoeken we ook de Petronas Twin Towers, ooit het hoogste gebouw ter wereld. We drinken een voor ons backpackersbudget nogal ruim geprijsde cocktail in de Sky Bar, met uitzicht op diezelfde torens. De daaropvolgende nogal regenachtige zondag brengen we door in het luxueuze appartementencomplex dat Carel sindskort zijn thuis mag noemen. Een duik in een van de buitenzwembaden mag natuurlijk niet ontbreken, want nat word je toch. En dan is het alweer tijd om op KL International Airport afscheid te nemen van Robert… wat vliegt de tijd toch!
We vervolgen onze weg richting Penang, volgens verschillende bronnen the place to be voor het aanstaande Chinese Nieuwjaar. Verder staat het eiland voornamelijk bekend om zijn culinaire talenten. Food courts, avondmarkten en straatstalletjes wisselen elkaar eindeloos af en de verleidelijke geuren komen je op elke hoek van de straat tegemoet. Het begin van het jaar van het konijn vieren wij met Carel en Evonne in een geweldige club, en onze buren met een zogenaamde Maleisische bom waarvan onze oren enkele uren later nog steeds suizen. Chinezen en knalvuurwerk, het blijft een onafscheidelijke en onovertroffen combinatie.
Maleisië is achtereenvolgens overheerst geweest door de Portugezen, de Nederlanders (daarover later meer) en ten slotte de Engelsen, die ervoor hebben gezorgd dat de glooiende heuvels van de Cameron Highlands tot op de dag van vandaag zijn bedekt met theeplantages. De koele heuvels en adembenemende vergezichten zijn een aangename verrassing na het warme en drukke Penang. We maken prachtige wandelingen door de jungle en bezoeken natuurlijk een van de theeplantages. We sluiten het uitstapje af met een bezoekje aan een van de inheemse stammen van het gebied, de Orang Asli. Met enig gevoel van schaamte kijken wij naar een stamlid, dat ons - duidelijk onder invloed van een of ander geestverruimend middel - laat zien hoe zijn stam op dieren jaagt met een blaaspijp. Met nog meer gevoel van schaamte aanschouwen wij hoe hij samen met drie van zijn stamgenoten, die duidelijk ook van datzelfde geestverruimde middel hebben gesnoept, muziek maakt met bamboestokken en een traditionele dans uitvoert. Een dergelijke vorm van infantiel toerisme waren wij tot nu toe nog niet tegengekomen, en ach, het hoort erbij. We kruipen die nacht lekker onder een deken, een ongekend genot als je al maanden zwetend wakker wordt.
Een dollemansrit over kronkelende bergweggetjes brengt ons ten slotte naar Melaka. Door haar strategische ligging een interessant doelwit voor buitenlandse overheersers, en ook de Nederlandse VOC-vloot legde hier regelmatig aan op zoek naar kruiden en specerijen. Warmrode getuigen van deze Nederlandse aanwezigheid zijn het Stadthuys en de christelijke kerk ernaast. Oja, en natuurlijk het Dutch Harbour Café, waar wij ons tegoed doen aan een broodje Goudse kaas en… kroketten! Home sweet home! Onze officiële doop als backpacker krijgen we als de alom gevreesde bed bugs hun weg vinden naar onze hotelkamer en Jeroen een paar dagen vergaat van de jeuk. Ook dat hoort erbij.
Met een rugzak vol illegale koopwaar steken we de grens over naar buurland Singapore, onze laatste stop in Azië. De sloffen sigaretten die Jeroen alvast heeft ingeslagen voor het dure Australië worden niet uit onze rugzakken gevist, maar Mara moet zich melden voor dat ene nog niet aangebroken pakje in haar handtas. Schade: kleffe zweethandjes, hartkloppingen en een eerste en laatste waarschuwing, maar met het betalen van de (overigens nogal hoge) belastingen komen we er goed vanaf. Gelukkig hebben de douanebeambten het rolletje kauwgum, ook al illegaal in Singapore, niet opgemerkt. Singapore beleven we enigszins in een roes, enerzijds omdat we op de een of andere manier het idee dat Singapore een beetje een politiestaat is maar niet lijken kwijt te raken, anderzijds omdat we inmiddels gewoon heel graag naar Australië willen. We zien wat we horen te zien, eten Indiaas in Little India, Chinees in China Town en halal in Arab Street, en drinken wederom een veel te duur drankje in een veel te chique bar met uitzicht op de veel te mooie skyline. We zien onze pogingen om een nieuwe camera te kopen stranden in een van de enorme shopping malls die Singapore rijk is en krijgen onze laatste vaccinatie van een arts met een mondkapje die heel graag een keertje naar Nederland wil. En dan stappen we in het vliegtuig, op naar het tweede continent van onze wereldreis. Dag Azië, hallo Australië!
-
24 Februari 2011 - 13:50
Christel (maandag):
Mooie verhalen weer en schitterende foto's...... jullie genieten lekker! -
24 Februari 2011 - 15:29
Kim:
Zucht... wat valt er nog te zeggen? Ik weet het gewoon niet meer. Ben gewoon stik jaloers. Zou dit ook wel met mijn lover allemaal mee willen maken. Jammer dat ik jullie over 1,5 niet kan ontmoeten in Cuba!
Oh en dat krokettenstuk sloeg echt alles! Waarom hebben ze dat daar wel en hier in Rome niet?! Boehoe!
Dikke kus voor beiden -
24 Februari 2011 - 15:54
Mama:
Hadden ze geen frikandel speciaal? -
24 Februari 2011 - 18:08
Piet:
Jullie eerste cultuurshock was volgens mij op dag 1: India. Een stevig begin. Gelukkig hebben jullie nu een beetje kunnen afkicken in Singapore voor de overstap naar het westerse Australie. Ga daar ook weer mooie indrukken opdoen en blijf erover verhalen.
Ik was trouwens zo gewend aan mooie foto's van mensen. Die miste ik nu. Oftewel probeer het weer eens op dat eilandje waar jullie nu zijn.
Dikke kus, Padre -
24 Februari 2011 - 21:28
Gerry:
Hey luitjes,
wederom 'n boeiend verhaal!!!!
En dan nu.....Down Under..joehoe.
Helaas heb ik het alleen mogen aanschouwen vanuit Indonesie, maar toch !!!!!!!
Dat het leven daar inderdaad Vééééééééééééél duurder is dan in Azië hoorden we van de Aussies.( Die gaan dus dan ook vaak naar de buren)
Maar ach ja once in a lifetime!!!!!!
Hey take care and enjoy
See you -
24 Februari 2011 - 22:10
Nynke Savenije:
Jeroen en Mara, wat hebben jullie het heerlijk! Hier in Friesland ligt nu sneeuw, ik troost mezelf met jullie verhalen en foto's! -
24 Februari 2011 - 23:55
Miriam:
Heerlijk om weer een verhaal te lezen, maar nog heerlijker om ze live uit julllie glimlachende monden te horen! En deze reactie te schrijven, terwijl Jeroen naast me een sigaretje zit te roken! Fijn om een paar dagen met jullie mee te reizen!! -
25 Februari 2011 - 11:05
Ikkie:
Hallo lieve wereld reizigers van mij,
Tweede continent al weer. Hoe mooi kan het leven soms zijn...Paradeiselijk Azië achter je en door naar het volgede mooie stukje aarde. En Jeroen heb je nu echt een bintang sjurt aan??hahaha.....
Nog 2 maanden.
Kus
xxx
-
25 Februari 2011 - 14:46
Je Kleine Sophietje:
weer een leuk verhaal. Maleisie was vroeger net als Indonecie een kolonie van Nederland. het is grappig dat jullie als Nederlanders, in een klein restaurantje kroketten kunnen eten. wat ik me af vraag, is waarom jullie je zo schaamde bij het bezoekje van de inheemse stammen, ik wil heel graag een goede verklaring. ik hoop dat Australie net zo leuk wordt als Azie. Niet naar de gebieden gaan waar het overstroomde of kunnnen overstromen. ik hoop dat ik jullie weer snel terug zie, want ik mis jullie wel. kusjes jullie kleine zusje -
26 Februari 2011 - 10:19
Peter En Karin:
Ha die Mara en Jeroen,
Wat maken jullie toch veel mee en wat zien jullie veel. Jullie laatste verhaal is ook heel herkenbaar voor ons, want wij waren daar ongeveer 10 jaar geleden. De Petronas Twin Towers vond ik toen heel indrukwekkend, vooral de snelheid waarmee de lift je in een mum van tijd naar boven bracht. Op Penang is Peer toen heel erg verbrand. Hij heeft bijna twee dagen niet kunnen lopen. En dat na 1,5 uur gewandeld te hebben op het strand in de schaduw. Azië zit er nu op voor jullie en nu naar Australië en Nieuw Zeeland. Nog een paar weken en dan zien jullie ons Trees en Hans daar. Toch leuk dat jullie regelmatig gezelschap hebben van familie of vrienden. De groetjes van Peer en Karin. -
27 Februari 2011 - 11:21
Karin:
Hey lieverds,
Fijn om te lezen dat jullie nog steeds volop genieten van al het moois om jullie heen. Volgens mij is een boek schrijven per continent geen overbodige luxe! Volgend weekend begint hier het o zo gezellige carnaval, oftewel ik ga me weer een paar dagen ingraven ;-)
Geniet lekker van jullie nieuwe indrukken!!
Dikke X -
24 Maart 2011 - 12:00
Sarah:
Ik mis jullie zooo! Niet dat jullie terug moeten komen!! Neeeeee, jullie moeten doorgaan. Zo geweldig wat jullie doen. Maar er moet toch een manier zijn dat ik naar jullie toe kan????? Dikke zoen. -
26 Maart 2011 - 11:45
Kim Weer:
Na 3 weken zonder internet gezeten te hebben op Cuba had ik eigenlijk weer een nieuw verhaal verwacht. Wanneer komt het hoofdstuk over Australie nou einnnnndelijk? :)
Hopelijk gaat alles goed daar met jullie! Bedankt nog voor de felicitaties. Kus!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
