Spiritueel Varanasi en eindelijk de Taj Mahal
Door: Mara en Jeroen
Blijf op de hoogte en volg Mara en Jeroen
09 Oktober 2010 | India, New Delhi
Religie is overal in India. En in Varanasi al helemaal. Alles ademt hier religie en spiritualiteit. De Ganges, een heilige rivier, want eigenlijk een godin, trekt elk jaar ontelbare pelgrims naar de stad. Sommigen om les te nemen bij een spiritueel leraar, anderen als toerist en weer anderen om te sterven, want sterven in Varanasi is voor een Hindoe het hoogst haalbare.
Maar Varanasi is ook een “gewone” Indiase stad en dat betekent chaos, dat weten we inmiddels. Hier zijn minder auto’s dan in Delhi, maar een ongekend aantal fietsen, riksja’s, tuk tuks en echte heilige koeien verdringt zich in de smalle straatjes. Hier zijn ze duidelijk meer gewend aan toeristen en dus zijn er nog meer touts, straatkinderen en verkopers die iets van je willen. Als we van het station naar ons online gereserveerde guesthouse worden gebracht probeert onze chauffeur ons op andere gedachten te brengen. Hij kent een veel mooier plekje, want waar wij heen willen zijn veel muggen. En het stinkt er. Maar wij zijn niet te vermurwen, we leren het al. En dat is maar goed ook.
We worden meer dan hartelijk ontvangen door Papu, de praatgrage eigenaar van het huis, die ons honderduit vertelt over Varanasi, het hindoeïsme, India en voedsel. Dan ontmoeten we ook Tripti, zijn vrouw, die een heerlijk typisch Indiaas ontbijtje voor ons klaarmaakt. Aardappelen en ladyfingers in een, natuurlijk, pittig sausje. Konden we wel gebruiken na een lange, vrijwel slapeloze treinreis van bijna 14 uur. Samen met Papu maken we plannen voor de komende dagen. Die middag dwalen we door de smalle steegjes van het oude centrum, waar koeien de boel blokkeren en de winkeltjes kleiner zijn dan een gemiddeld Nederlands toilet. ’s Avonds wonen we een beroemde ceremonie bij die elke avond plaatsvindt op de main ghat. Varanasi staat bekend om zijn ghats, brede trappen die naar de Ganges leiden, waar de dagelijkse rituelen plaatsvinden. Baden in de heilige Ganges, bloemenoffers brengen aan de godin of doodgewoon zitten, praten en eten. Wij zien een ceremonie van bijna een uur met muziek, vuur, bloemen en wierook. Touts verkopen zitplaatsen in bootjes, zodat je de voorstelling vanaf het water kunt bekijken, maar wij verkiezen het dak van een naastgelegen gebouw, een gratis uitkijkpunt.
De volgende morgen worden we door de wekker ruw uit onze welverdiende slaap gehaald, maar voor een goed doel. Een boottocht van zo’n twee uur om alle ghats te bekijken bij zonsopkomst. De beste manier om Varanasi te zien en te begrijpen. We zien de ochtendceremonies en badrituelen, de vele kleurige tempels en de zogenaamde burning ghat, de plek waar de doden gecremeerd worden. Daar gaan we ook even aan land en worden we uitgebreid rondgeleid. We zien het sterfhuis, waar oude Indiërs uit het hele land naartoe komen om in Varanasi te kunnen sterven. Niet iedereen heeft genoeg geld voor het benodigde hout voor de crematie en dus wordt ons gevraagd om een gift. Voor elke dode is zo’n 200 kilo hout nodig en het is goed voor je kharma om 1 of 2 kilo te schenken. Doen ze handig, die Indiërs, maar wij voelen ons achteraf toch bestolen. Dan neemt de gids ons mee naar de plek waar het daadwerkelijk gebeurt: de vuurplaats. Hier wordt dag en nacht gewerkt door mensen uit de laagste kaste om het vuur brandende te houden en de vuurplaats op te ruimen. We zien een dode die langzaam verkoolt. We zien hoe het borstbeen van een man uit de resten van het vuur wordt gehaald (bij mannen blijft het borstbeen over, bij vrouwen het heupbeen, omdat dat sterk ontwikkelde botten zijn). We zien hoe de asresten worden gezeefd op zoek naar goud en sieraden. We zien de aankomst van een nieuw lijk, gewikkeld in kleurrijke stoffen op een bedje van bamboe, waarop hij door zijn familieleden door de hele stad is gedragen alvorens de burning ghat te bereiken. Het maakt allemaal een onvergetelijke indruk op ons.
Als we de volgende ochtend wakker worden, is Tripti al uren bezig in de keuken. Vandaag is een bijzondere dag, want de families van Varanasi eren hun doden door bergen eten klaar te maken en die de hele dag in de keuken op palmbladeren te laten staan. Zij die niet meer kunnen eten mogen zo in elk geval van de geuren van het aardse voedsel genieten. Spiritualiteit alom, ja, maar de tegenstelling is voor ons Westerlingen erg zuur. Al dat heerlijke eten wordt ’s avonds aan de koeien gevoerd, terwijl de stad uitpuilt van de bedelaars en daklozen.
En dan verlaten we Varanasi, met een hoop ervaringen meer. Onze trein is vertraagd, zo’n 3 uur, dus wachten we samen met lotgenoten in de grote hal van het station, waar het een drukte van belang is. Deze keer reizen we in luxe, een coupé met slechts 4 bedjes, en echte lakens. India is een land waar de tegenstelling tussen arm en rijk ongekend groot is. We praten met een man die duidelijk tot de rijkere Indiërs behoort. Hij, een zakenman, is naar Varanasi geweest om les te krijgen van een spiritueel leraar en vertelt ons over de boodschap van liefde die overal in de stad wordt uitgedragen. Geloof en business, in India gaan ze hand in hand.
Zo’n 13 uur later komen we eindelijk aan in Agra, de stad van de Taj Mahal. De Taj is hier overal. Een architectonisch hoogstandje, want gebouwd op een plateau, zodat hij letterlijk overal bovenuit torent. Op vrijdag is hij helaas niet toegankelijk voor publiek, dus we kiezen ervoor om met Keke en zijn tuk tuk een hele dag door Agra te toeren. Keke is een aardige, slimme man, die veel van Agra weet en ons ook de plekjes laat zien waar je normaal gesproken niet komt. Hij brengt ons naar de Baby Taj, eigenlijk een graftombe voor een of andere edelman, en naar het oude gedeelte van de Agra, waar boeren, daklozen en apen gemoedelijk samenleven. Het hoogtepunt van Keke’s tour zijn zonder twijfel de uitkijkpunten op de Taj Mahal. We zien de Taj van achteren, eerst van een afstandje, dan van dichterbij. Wat een gebouw! We worden er stil van. Daar staat hij dan. Ongelofelijk. ’s Avonds genieten we van een lassi, een Indiaas yoghurtdrankje met verse banaan, op een dakterras met uitzicht op, jawel, de Taj Mahal, terwijl de zon langzaam ondergaat. Can life get any better? Morgen gaan we naar binnen.
Maar Varanasi is ook een “gewone” Indiase stad en dat betekent chaos, dat weten we inmiddels. Hier zijn minder auto’s dan in Delhi, maar een ongekend aantal fietsen, riksja’s, tuk tuks en echte heilige koeien verdringt zich in de smalle straatjes. Hier zijn ze duidelijk meer gewend aan toeristen en dus zijn er nog meer touts, straatkinderen en verkopers die iets van je willen. Als we van het station naar ons online gereserveerde guesthouse worden gebracht probeert onze chauffeur ons op andere gedachten te brengen. Hij kent een veel mooier plekje, want waar wij heen willen zijn veel muggen. En het stinkt er. Maar wij zijn niet te vermurwen, we leren het al. En dat is maar goed ook.
We worden meer dan hartelijk ontvangen door Papu, de praatgrage eigenaar van het huis, die ons honderduit vertelt over Varanasi, het hindoeïsme, India en voedsel. Dan ontmoeten we ook Tripti, zijn vrouw, die een heerlijk typisch Indiaas ontbijtje voor ons klaarmaakt. Aardappelen en ladyfingers in een, natuurlijk, pittig sausje. Konden we wel gebruiken na een lange, vrijwel slapeloze treinreis van bijna 14 uur. Samen met Papu maken we plannen voor de komende dagen. Die middag dwalen we door de smalle steegjes van het oude centrum, waar koeien de boel blokkeren en de winkeltjes kleiner zijn dan een gemiddeld Nederlands toilet. ’s Avonds wonen we een beroemde ceremonie bij die elke avond plaatsvindt op de main ghat. Varanasi staat bekend om zijn ghats, brede trappen die naar de Ganges leiden, waar de dagelijkse rituelen plaatsvinden. Baden in de heilige Ganges, bloemenoffers brengen aan de godin of doodgewoon zitten, praten en eten. Wij zien een ceremonie van bijna een uur met muziek, vuur, bloemen en wierook. Touts verkopen zitplaatsen in bootjes, zodat je de voorstelling vanaf het water kunt bekijken, maar wij verkiezen het dak van een naastgelegen gebouw, een gratis uitkijkpunt.
De volgende morgen worden we door de wekker ruw uit onze welverdiende slaap gehaald, maar voor een goed doel. Een boottocht van zo’n twee uur om alle ghats te bekijken bij zonsopkomst. De beste manier om Varanasi te zien en te begrijpen. We zien de ochtendceremonies en badrituelen, de vele kleurige tempels en de zogenaamde burning ghat, de plek waar de doden gecremeerd worden. Daar gaan we ook even aan land en worden we uitgebreid rondgeleid. We zien het sterfhuis, waar oude Indiërs uit het hele land naartoe komen om in Varanasi te kunnen sterven. Niet iedereen heeft genoeg geld voor het benodigde hout voor de crematie en dus wordt ons gevraagd om een gift. Voor elke dode is zo’n 200 kilo hout nodig en het is goed voor je kharma om 1 of 2 kilo te schenken. Doen ze handig, die Indiërs, maar wij voelen ons achteraf toch bestolen. Dan neemt de gids ons mee naar de plek waar het daadwerkelijk gebeurt: de vuurplaats. Hier wordt dag en nacht gewerkt door mensen uit de laagste kaste om het vuur brandende te houden en de vuurplaats op te ruimen. We zien een dode die langzaam verkoolt. We zien hoe het borstbeen van een man uit de resten van het vuur wordt gehaald (bij mannen blijft het borstbeen over, bij vrouwen het heupbeen, omdat dat sterk ontwikkelde botten zijn). We zien hoe de asresten worden gezeefd op zoek naar goud en sieraden. We zien de aankomst van een nieuw lijk, gewikkeld in kleurrijke stoffen op een bedje van bamboe, waarop hij door zijn familieleden door de hele stad is gedragen alvorens de burning ghat te bereiken. Het maakt allemaal een onvergetelijke indruk op ons.
Als we de volgende ochtend wakker worden, is Tripti al uren bezig in de keuken. Vandaag is een bijzondere dag, want de families van Varanasi eren hun doden door bergen eten klaar te maken en die de hele dag in de keuken op palmbladeren te laten staan. Zij die niet meer kunnen eten mogen zo in elk geval van de geuren van het aardse voedsel genieten. Spiritualiteit alom, ja, maar de tegenstelling is voor ons Westerlingen erg zuur. Al dat heerlijke eten wordt ’s avonds aan de koeien gevoerd, terwijl de stad uitpuilt van de bedelaars en daklozen.
En dan verlaten we Varanasi, met een hoop ervaringen meer. Onze trein is vertraagd, zo’n 3 uur, dus wachten we samen met lotgenoten in de grote hal van het station, waar het een drukte van belang is. Deze keer reizen we in luxe, een coupé met slechts 4 bedjes, en echte lakens. India is een land waar de tegenstelling tussen arm en rijk ongekend groot is. We praten met een man die duidelijk tot de rijkere Indiërs behoort. Hij, een zakenman, is naar Varanasi geweest om les te krijgen van een spiritueel leraar en vertelt ons over de boodschap van liefde die overal in de stad wordt uitgedragen. Geloof en business, in India gaan ze hand in hand.
Zo’n 13 uur later komen we eindelijk aan in Agra, de stad van de Taj Mahal. De Taj is hier overal. Een architectonisch hoogstandje, want gebouwd op een plateau, zodat hij letterlijk overal bovenuit torent. Op vrijdag is hij helaas niet toegankelijk voor publiek, dus we kiezen ervoor om met Keke en zijn tuk tuk een hele dag door Agra te toeren. Keke is een aardige, slimme man, die veel van Agra weet en ons ook de plekjes laat zien waar je normaal gesproken niet komt. Hij brengt ons naar de Baby Taj, eigenlijk een graftombe voor een of andere edelman, en naar het oude gedeelte van de Agra, waar boeren, daklozen en apen gemoedelijk samenleven. Het hoogtepunt van Keke’s tour zijn zonder twijfel de uitkijkpunten op de Taj Mahal. We zien de Taj van achteren, eerst van een afstandje, dan van dichterbij. Wat een gebouw! We worden er stil van. Daar staat hij dan. Ongelofelijk. ’s Avonds genieten we van een lassi, een Indiaas yoghurtdrankje met verse banaan, op een dakterras met uitzicht op, jawel, de Taj Mahal, terwijl de zon langzaam ondergaat. Can life get any better? Morgen gaan we naar binnen.
-
10 Oktober 2010 - 07:37
Miriam:
Heerlijk om mijn zondagochtend te beginnen met een kopje twee en een nieuw avontuur van Mara en Jeroen!
X Miriam -
11 Oktober 2010 - 07:13
Gerry:
Hey luitjes,
onze reis Kreta is bijna net zo spannend als die van jullie (NIET dus ha ha)
Maar 1 ding hebben we gemeen de ZON!!!
See you -
11 Oktober 2010 - 08:25
Nanda:
Klinkt mega super goed indrukwekkend en gaaf allemaal! Dat je al zo veel mee maakt en dan nog zo veel maanden, weken, dagen te goed hebt. Bizar.
Ben benieuwd naar de volgende verhalen en foto's.
Liefs x. Nanda
-
11 Oktober 2010 - 16:23
Robert:
Heeerlijk... Het is me weer een genoegen!
Misschien op wereldreis maar in me gedachten reis ik met jullie mee.. Nu door de boeiend verhalen en de leuke foto's krijg ik het gevoel dat ik het allemaal een beetje meemaak. Een soort eigen wereld reisje... Blijft alleen toch nog vervelend dat bij mij iedere dag die wekker af gaat..
Op die laatste foto rechts, met de Taj Mahal op de achtergrond, is mijn broertje! :D Ziet ik aan zijn voet.... :P
Ja links is ook herkenbaar maar ik denk niet dat Mara het leuk vindt als we het over haar voeten, met namen de tenen, gaan hebben.. ;)
Maar wat een ding zeg die Taj Mahal.. Ben erg benieuwd naar de rest van de foto's!
Zo ik kijk alweer uit naar de volgende verhalen. Kan ik volgend jaar ook eens zeggen dat ik een leuk 'boek' heb uitgelezen.
"In de ba(a)n van de wereld.."
Geluk!
-
11 Oktober 2010 - 18:08
Sophietje:
wat een spannend verhaal en ook een beetje zielig voor die bedelaars dat zij niet dat eten kregen. aan het verhaal te lezen kun je al merken hoe groot de sociale ongelijkheid werkelijk is. ik zal voortaan iedere kijken wat jullie dit keer hebben beleefd. groetjes je kleine zusje. ps:leuke foto's -
12 Oktober 2010 - 10:29
Hans:
Nou als dit een voorproefje is wat jullie allemaal nog gaan zien, dan vraag ik me af hoe je die geweldige indrukken allemaal moet verwerken. Als het jullie te veel wordt dan wil ik jullie wel aflossen hoor. Leuke schrijfstijl overigens. Prettig leesbaar. ennuuh...je moeder doet het prima.... -
12 Oktober 2010 - 11:50
Sarah:
Als het een boek was, zou ik snel verder lezen...
Maar in dit geval moeten jullie het eerst nog even beleven!
Dikke kus. -
12 Oktober 2010 - 18:27
Lynn:
Wow, heerlijk om te lezen weer! Het is eigenlijk zoals iedereen al zegt; kan niet wachten op hoofdstuk drie!
xxxxxxxxxxxxxxxxxxx -
13 Oktober 2010 - 11:36
Karin:
Hey lieverds,
Wat heerlijk om weer zo'n prachtig verhaal te lezen! Ik verheug me elke keer weer op jullie belevenissen, avonturen en mooie foto's. Geniet lekker verder samen en ik kijk nu al uit naar jullie volgende verslag!
P.S. bovendien een heerlijke tijdsbesteding voor mij als ik tijdens het werk even een pauze inlas ;-)
Dikke X -
14 Oktober 2010 - 12:45
Fenneke:
Gave foto's, mooie verhalen, lijkt me inderdaad een heftige omgeving om je reis te starten! De laatste foto geeft dan ook wel weer aan dat er genoeg gelegenheid is om te genieten! Zit ik hier achter mijn pc bij Maandag, buiten herfst:( OP naar jullie volgende avontuur!!! Groetjes vanuit vestiging Utrecht. -
14 Oktober 2010 - 21:50
Piet:
Net terug uit Madrid lees ik jullie verhaal. Soms of misschien wel erg vaak zou ik deelgenoot willen zijn. Dat heet volgens mij JALOERS.
Wel fijn dat jullie schrijven want dan kan ik jullie gewoon een beetje volgen. Kus
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
