Zinderende passie in Zuid-Amerika
Door: Mara en Jeroen
Blijf op de hoogte en volg Mara en Jeroen
31 Mei 2011 | Bolivia, Tupiza
Zinderende passie in Zuid-Amerika
Het naderende einde, maar ook een nieuw begin. Een nieuw werelddeel, het laatste continent van onze grote reis. Geen Engels, maar Spaans als voertaal. Van iemand afscheid nemen, iemand anders begroeten. Niet twaalf uur voor, maar vijf uur achter op de tijd van thuis. We zijn in Zuid-Amerika!
Santiago de Chile begroet ons met de zon die we in Nieuw-Zeeland soms zo misten. Een wedstrijd tussen Real Madrid en Barcelona in een restaurant in het centrum geeft ons een klein voorproefje van wat ons in Zuid-Amerika te wachten staat. Gasten joelen, schreeuwen, juichen. Obers leunen tegen de muur en vergeten even dat ze aan het werk zijn. Passie voor voetbal.
Nadat eerst Erik en daarna ook Suzanne zich bij ons hebben gevoegd reizen we door naar Valparaíso. Een paradijselijke vallei? Ja! Kleurrijke huisjes tegen glooiende heuvels, muurschilderingen en straatkunst, zo mogelijk nog rijker aan kleur. De zee, strandjes die we moeten delen met zeeleeuwen en pelikanen. Smaakvol eten, en ja, heerlijke Chileense wijn. Vooral die ene 25 jaar oude Concha y Toro die we mogen proeven temidden van herfstkleurige wijnranken. Passie voor kleur. Passie voor eten. Passie voor wijn.
En dan… Buenos Aires. Geloof alles wat je ooit over deze stad hebt gehoord. Buenos Aires is groot, kosmopolitisch, swingend en prachtig. De zondagmarkt in San Telmo betekent kraampjes vol antiek, prullaria en souvenirs, omringd met talloze straatartiesten. Een duidelijk nog verliefd stel dat de zestig toch ruim gepasseerd moet zijn danst zo gepassioneerd de tango dat de rillingen ervan over onze rug lopen. Een tangozanger even verderop zingt met hart en ziel, en wij moeten wel op de trappen van een kerk gaan zitten om een tijdje naar hem te luisteren. Passie voor muziek.
Er zijn twee dingen die een reiziger in Argentinië niet mag missen: steak en voetbal. Wij doen beiden in BA. Geen land voor vegetariërs, maar voor overtuigde carnivoren een gedenkwaardig Luilekkerland. Veel vlees, goed vlees, heerlijk vlees. In alle soorten en maten, gegrild op een traditionele asado, of overgoten met de smakelijkste sauzen, vergezeld van papas fritas, puree of een zeldzame salade. Passie voor vlees. En dan het Argentijnse voetbal. Ons hart kleurt even geel en blauw wanneer wij een wedstrijd mogen bijwonen van de Boca Juniors, Buenos Aires’ beroemdste club. Maradona groeide er op, heeft er nog steeds een skybox, maar weigert de wedstrijden van zijn kluppie nog bij te wonen na een conflict in het nationale team. Wij zitten op de middellijn en hebben prachtig zicht op de hooligans van zowel de thuisclub als de bezoekers. Boca zwoegt, maar komt niet verder dan een mager gelijkspel. De supporters zingen, de volle negentig minuten, en wij zingen uit volle borst mee. Dale, dale Boca. Passie voor voetbal.
Een ruim twintigurige busrit brengt ons naar Puerto Iguazú, naar een van de grootste en meest indrukwekkende watervallen ter wereld. Een inheemse legende vertelt dat de watervallen van Iguazú ontstonden toen een jaloerse riviergod, die in woede ontstak toen een krijger in een bootje probeerde te ontsnappen met zijn geliefde, de rivierbedding omgooide en zo krachtige waterpartijen creëerde. Het meisje veranderde in een rots onder de watervallen, de jongen werd een boom die van boven voor eeuwig op zijn liefje zou neerkijken. Hoe dan ook, de kracht en het geluid van het vallende water zijn zo indrukwekkend dat wij de ontstaansgeschiedenis ervan graag met een korreltje zout nemen. Niet alleen de cataratas, maar het hele natuurpark eromheen maakt een onvergetelijke indruk op ons. We zien tapirs, toekans, apen en zelfs een alligator, genieten van een boottochtje over de rivier en het prachtige regenwoud. Passie voor natuur.
Via Córdoba reizen we naar Mendoza en zien voor het eerst de machtige toppen van de Andes voor ons herrijzen. De bodem is rijk aan mineralen en daardoor kleuren de bergen rood, groen, geel. Naast Aconcagua, met bijna 7000 meter de hoogste berg van Amerika, voelen we ons nietig, en wij lagelanders moeten even wennen aan deze immense hoogten. Minder uithoudingsvermogen en af en toe wat hoofdpijn horen er bij hier, maar de prachtige omgeving maakt het ruimschoots goed. Dan reizen we door naar Salta, waar we definitief vallen voor de Argentijnse charmes. Vooral het paardrijden in de omliggende heuvels blijkt een onvergetelijke ervaring. Even voelen we ons echte Argentijnse gauchos. We zijn overdonderd door de warmte van onze gastheren, door het gemak waarmee zij ons in hun hart sluiten. Passie voor paarden, en voor mensen.
Dan beslissen we toch nog even terug te gaan naar Chili, aangezien ons eerste bezoek te kort was geweest om iets te bezoeken dat hoog op ons verlanglijstje stond: de woestijn. San Pedro de Atacama is een oase in de droogste woestijn ter wereld, een klein dorpje temidden van bizarre, indrukwekkende landschappen. Enerzijds de besneeuwde bergtoppen en vulkanen van de Andes, aan de andere kant uitgestrekte zandvlakten en bizarre rotsformaties. De stilte hier is ongekend, alsof je alleen op de wereld bent. De zonsondergang kleurt de hemel het felste roze dat we ooit hebben gezien, en de nachtelijke sterrenhemel is fascinerend en verbijsterend. Stroomuitval en waterbesparing neem je daarvoor op de koop toe. Passie voor zand, voor water en voor Moeder Natuur.
Het naderende einde, maar vooral een nieuw begin. Zuid-Amerika prikkelt, Zuid-Amerika zindert. Ons reizigershart begint weer sneller te kloppen, de ontdekkingsreizigers in ons worden wakker geschud. Het laatste continent van onze wereldreis is zeker niet het minste.
Het naderende einde, maar ook een nieuw begin. Een nieuw werelddeel, het laatste continent van onze grote reis. Geen Engels, maar Spaans als voertaal. Van iemand afscheid nemen, iemand anders begroeten. Niet twaalf uur voor, maar vijf uur achter op de tijd van thuis. We zijn in Zuid-Amerika!
Santiago de Chile begroet ons met de zon die we in Nieuw-Zeeland soms zo misten. Een wedstrijd tussen Real Madrid en Barcelona in een restaurant in het centrum geeft ons een klein voorproefje van wat ons in Zuid-Amerika te wachten staat. Gasten joelen, schreeuwen, juichen. Obers leunen tegen de muur en vergeten even dat ze aan het werk zijn. Passie voor voetbal.
Nadat eerst Erik en daarna ook Suzanne zich bij ons hebben gevoegd reizen we door naar Valparaíso. Een paradijselijke vallei? Ja! Kleurrijke huisjes tegen glooiende heuvels, muurschilderingen en straatkunst, zo mogelijk nog rijker aan kleur. De zee, strandjes die we moeten delen met zeeleeuwen en pelikanen. Smaakvol eten, en ja, heerlijke Chileense wijn. Vooral die ene 25 jaar oude Concha y Toro die we mogen proeven temidden van herfstkleurige wijnranken. Passie voor kleur. Passie voor eten. Passie voor wijn.
En dan… Buenos Aires. Geloof alles wat je ooit over deze stad hebt gehoord. Buenos Aires is groot, kosmopolitisch, swingend en prachtig. De zondagmarkt in San Telmo betekent kraampjes vol antiek, prullaria en souvenirs, omringd met talloze straatartiesten. Een duidelijk nog verliefd stel dat de zestig toch ruim gepasseerd moet zijn danst zo gepassioneerd de tango dat de rillingen ervan over onze rug lopen. Een tangozanger even verderop zingt met hart en ziel, en wij moeten wel op de trappen van een kerk gaan zitten om een tijdje naar hem te luisteren. Passie voor muziek.
Er zijn twee dingen die een reiziger in Argentinië niet mag missen: steak en voetbal. Wij doen beiden in BA. Geen land voor vegetariërs, maar voor overtuigde carnivoren een gedenkwaardig Luilekkerland. Veel vlees, goed vlees, heerlijk vlees. In alle soorten en maten, gegrild op een traditionele asado, of overgoten met de smakelijkste sauzen, vergezeld van papas fritas, puree of een zeldzame salade. Passie voor vlees. En dan het Argentijnse voetbal. Ons hart kleurt even geel en blauw wanneer wij een wedstrijd mogen bijwonen van de Boca Juniors, Buenos Aires’ beroemdste club. Maradona groeide er op, heeft er nog steeds een skybox, maar weigert de wedstrijden van zijn kluppie nog bij te wonen na een conflict in het nationale team. Wij zitten op de middellijn en hebben prachtig zicht op de hooligans van zowel de thuisclub als de bezoekers. Boca zwoegt, maar komt niet verder dan een mager gelijkspel. De supporters zingen, de volle negentig minuten, en wij zingen uit volle borst mee. Dale, dale Boca. Passie voor voetbal.
Een ruim twintigurige busrit brengt ons naar Puerto Iguazú, naar een van de grootste en meest indrukwekkende watervallen ter wereld. Een inheemse legende vertelt dat de watervallen van Iguazú ontstonden toen een jaloerse riviergod, die in woede ontstak toen een krijger in een bootje probeerde te ontsnappen met zijn geliefde, de rivierbedding omgooide en zo krachtige waterpartijen creëerde. Het meisje veranderde in een rots onder de watervallen, de jongen werd een boom die van boven voor eeuwig op zijn liefje zou neerkijken. Hoe dan ook, de kracht en het geluid van het vallende water zijn zo indrukwekkend dat wij de ontstaansgeschiedenis ervan graag met een korreltje zout nemen. Niet alleen de cataratas, maar het hele natuurpark eromheen maakt een onvergetelijke indruk op ons. We zien tapirs, toekans, apen en zelfs een alligator, genieten van een boottochtje over de rivier en het prachtige regenwoud. Passie voor natuur.
Via Córdoba reizen we naar Mendoza en zien voor het eerst de machtige toppen van de Andes voor ons herrijzen. De bodem is rijk aan mineralen en daardoor kleuren de bergen rood, groen, geel. Naast Aconcagua, met bijna 7000 meter de hoogste berg van Amerika, voelen we ons nietig, en wij lagelanders moeten even wennen aan deze immense hoogten. Minder uithoudingsvermogen en af en toe wat hoofdpijn horen er bij hier, maar de prachtige omgeving maakt het ruimschoots goed. Dan reizen we door naar Salta, waar we definitief vallen voor de Argentijnse charmes. Vooral het paardrijden in de omliggende heuvels blijkt een onvergetelijke ervaring. Even voelen we ons echte Argentijnse gauchos. We zijn overdonderd door de warmte van onze gastheren, door het gemak waarmee zij ons in hun hart sluiten. Passie voor paarden, en voor mensen.
Dan beslissen we toch nog even terug te gaan naar Chili, aangezien ons eerste bezoek te kort was geweest om iets te bezoeken dat hoog op ons verlanglijstje stond: de woestijn. San Pedro de Atacama is een oase in de droogste woestijn ter wereld, een klein dorpje temidden van bizarre, indrukwekkende landschappen. Enerzijds de besneeuwde bergtoppen en vulkanen van de Andes, aan de andere kant uitgestrekte zandvlakten en bizarre rotsformaties. De stilte hier is ongekend, alsof je alleen op de wereld bent. De zonsondergang kleurt de hemel het felste roze dat we ooit hebben gezien, en de nachtelijke sterrenhemel is fascinerend en verbijsterend. Stroomuitval en waterbesparing neem je daarvoor op de koop toe. Passie voor zand, voor water en voor Moeder Natuur.
Het naderende einde, maar vooral een nieuw begin. Zuid-Amerika prikkelt, Zuid-Amerika zindert. Ons reizigershart begint weer sneller te kloppen, de ontdekkingsreizigers in ons worden wakker geschud. Het laatste continent van onze wereldreis is zeker niet het minste.
-
31 Mei 2011 - 19:48
Hans Duif:
Gelukkig! Eindelijk weer eens een update. En wat een verhaal weer! Met natuurlijk de prachtige foto's, graag nog wat meer...
Geniet van dit "laatste continent"!
Ciao,
Hans Duif -
31 Mei 2011 - 20:04
Mama :
Geweldig, vraag ik net via email waar de update blijft, komt hij gewoon tegelijkertijd binnen. Zelfs de foto's zijn er nog niet allemaal, ik zie tenminste nog nieuwe verschijnen.
Fantastisch, zoals jullie de sfeer en de passie beschrijven en laten zien, een geweldig werelddeel als laatste onderdeel van jullie grandioze reis. Wil ik zeker nog eens naar toe, gaan jullie dan nog een keer mee?
Heel veel plezier met Lynn en papa, als jullie - geloof ik - laatste bezoekers in "den vreemde".
En dan, lekker naar huis! -
31 Mei 2011 - 20:47
Martijn:
Passie voor jullie verhalen! Wanneer je dit leest vraag je je af waarom je morgen ook al weer achter je bureautje gaat zitten om met een paar vingertjes allerlei electronische berichtjes naar elkaar te sturen om zogenaamd oh zo belangrijke zaken te regelen...
Geniet er van!
gr Martijn -
31 Mei 2011 - 21:21
Miriam:
Ik was zo benieuwd naar jullie verhaal dat ik alles op mijn telefoon heb gelezen, terwijl ik net was aagekomen in Rotterdam en niet naar huis wilde tot ik het hele verhaal uit had. Wat schrijf je toch prachtig!! Ik mis jouw woorden nu ik 'mijn' verhalen alleen vertaal. Morgen lever ik nr 5 in en dan ga ik een lang weekend naar Genua. Tuurlijk kan ik ook niet wachten tot jullie weer thuis zijn, maar hoop jullie in Brazilie te zien en nog even samen te genieten van al dat moois!! -
01 Juni 2011 - 06:44
Saskia:
wat heerlijk weer om te lezen! Ik ben steeds weer blij verrast als ik zie dat er een nieuw verhaaltje online is! :) En in dit geval kun je wel stellen dat jullie een passie voor reizen hebben! Leuk vooruitzicht dat jullie weer bezoek krijgen, Lynn en Piet heel veel plezier en geniet er samen van!!
xx uit Someren -
01 Juni 2011 - 11:31
Suus :
Ik zou zeggen: Uitbrengen die foto's en verhalen! Kei mooi om te lezen! Jullie Lynn zal wel af aan het tellen zijn niet??
Veel plezier nog! En tot de volgende update!!
xxx
uit Someren Eind -
01 Juni 2011 - 17:08
Padre:
Wat een warm verhaal weer. Ik word er koud van. Gelukkig zie ik jullie binnenkort en hoef ik het even niet te hebben van dit soort mooie verhalen. Kus -
01 Juni 2011 - 19:51
Je Kleine Sophietje:
weer een mooi verhaal. het land heeft zeker wat jullie zoeken. mooi landschap, voetbal en lekker eten en gezellige mensen. Erik ik vind het leuk dat je met ze meereist, ik hoop dat je daar leuke ervaringen op doet en een prettige reis hebt. wisten jullie dat Zuid Amerika ook prachtige tropische wouden heeft en tal van avontuurlijke tombes, het is het meschien wel waard om te bezoeken. kun je ook een leuke souvenier meebrengen, want zo kan ik ook ervaren hoe zo''n reis is. nog een prettige reis. -
01 Juni 2011 - 19:54
Hans Duif:
OK, ik was dus weer eens te ongeduldig, de foto's werden nog ge-opload toen ik mijn eerste reactie scheef. Maar tegen nog meer foto's en nog meer van jullie geweldige verhalen heb ik geen enkel bezwaar. Uiteraard begrijp ik alle dierbaren die jullie graag weer "thuis" willen hebben en kijk ik uit naar de komende lessen vanaf september, maar aan de andere kant is het echt een feest jullie ervaringen met plaatjes en praatjes te mogen/kunnen volgen.
Ik ben het helemaal met Suus eens: uitbrengen die handel! -
02 Juni 2011 - 07:25
Peer En Karin:
Hoi Mara en Jeroen,
Eindelijk weer een bericht van jullie. Het blijkt wel dat iedereen steeds zit te wachten op jullie mooie verhalen en wij idem dito. Iedere keer zijn we weer benieuwd en is het weer een verrassing wat jullie hebben meegemaakt en gezien. Door jullie schitterende verhalen te lezen en door de mooie foto's te bekijken, krijgen wij ook een goede indruk van hoe mooi het overal is. Nu kunnen jullie je weer verheugen op de komst van Lynn en Piet over 1,5 week. Heel veel plezier samen en tot de volgende update. Hopelijk hoeven we deze keer niet zo lang te wachten.
Dikke knuffel van Peer en Karin uit een zonnig Mierlo.
xxxxx -
02 Juni 2011 - 15:03
Lynn:
Super mooi verhaal en heerlijk om te lezen! Nog beter om te weten is dat in het volgende verhaal ook een (hoofd)rol voor mij is weggelegd!!!!! One week and counting! xxxxx -
04 Juni 2011 - 21:38
Gerry:
Heeeeeeeeey, long time no see/hear!!
Toevallig hebben wij 'n paar maanden geleden 'n reis uitgestippeld en 'n ticket geboekt!!! En heel toevallig gaan wij naar Argentinië en Chili.( oktober/december)
Dus jullie verhaal is voor ons extra spannend. En zo te lezen is er geen annulering nodig! (gelukkig pffft!!)
Heel veel mooie momenten met papa Piet en zus Lynn toegewenst!!!
ENJOY!!
See you -
06 Juni 2011 - 08:52
Erik:
¡Hola supermercado!
¿Telebancos por aqui?
Wat heb je het weer super mooi beschreven Mara. En Bertje, je kan echt hele mooie plaatjes schieten.
Ik wil jullie nog maals bedanken, wat was het een heerlijke vakantie met jullie.
Passie passie passie....
x
-
07 Juni 2011 - 10:34
Hans:
Waaaw.......moooooi! Ik vraag me toch echt af hoe jullie nog ooit moeten aarden in Rotterdam. Ik hoop echt voor jullie dat de passie voor de Euromast, de Skyline, Feijenoord, de Erasmusbrug sterker zal zijn dan de passies die je hier omschrijft.
Hans
-
08 Juni 2011 - 18:09
Kim:
Waaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaauw
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
